Παρασκευόπουλος, Ιωάννης

I

(1889 – 1955). Αστρονόμος. Αρχικά εργάστηκε στην Αθήνα και κατόπιν πήγε στην Αμερική, όπου διορίστηκε στο Aστεροσκοπείο του Χάρβαρντ. Διετέλεσε διαδοχικά διευθυντής των σταθμών του Νοτίου Hμισφαίριου της Αρεκίπας (Περού) και του Μπόιντεν της Νότιας Αφρικής. Διακρίθηκε κυρίως στη φωτογράφηση του ουρανού του νοτίου ημισφαιρίου και το 1941 ανακάλυψε τον κομήτη που φέρει το όνομά του.

II

(1898 – 1980). Οικονομολόγος, καθηγητής πανεπιστημίου και πρωθυπουργός. Τελείωσε το ιστορικό γυμνάσιο της Ανδρίτσαινας και αμέσως μετά έφυγε για το μέτωπο της Μικράς Ασίας με το βαθμό του επιλοχία. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, πήγε στο Μόναχο και κατόπιν στο Λονδίνο, όπου σπούδασε οικονομικές και πολιτικές επιστήμες. Από το 1925 εργάστηκε σε τράπεζες του εξωτερικού και το 1929 ξαναγύρισε στην Ελλάδα. Τοποθετήθηκε ως ανώτατο στέλεχος στην Εθνική Τράπεζα, της οποίας στη συνέχεια έγινε διοικητής. Οπαδός της ανάπτυξης μιας αυτόνομης βιομηχανίας στη χώρα, μελέτησε τις δυνατότητες προώθησης των προβλημάτων της βιομηχανικής πίστης της τράπεζας. Διδάκτορας των πανεπιστημίων του Φράιμπουργκ και του Λονδίνου, έγινε το 1938 καθηγητής στην Ανώτατη Εμπορική και το επόμενο έτος επικουρικός καθηγητής της πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Στη συνέχεια διορίστηκε καθηγητής της θεωρητικής πολιτικής οικονομικής στην Πάντειο Σχολή. Διετέλεσε υπουργός Εφοδιασμού στην κυβέρνηση Βούλγαρη (1945) και κατόπιν υπουργός Οικονομικών στην ίδια κυβέρνηση. Διατήρησε το υπουργείο Εφοδιασμού την περίοδο της πρωθυπουργίας του αντιβασιλιά αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού και, το 1952, στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Κιουσόπουλου ανέλαβε το υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας και προσωρινά το υπουργείο Εργασίας. Τον Μάρτιο του 1958, στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Γεωργακόπουλου, διετέλεσε και πάλι υπουργός Εμπορίου και Βιομηχανίας. Στη συνέχεια διετέλεσε διαδοχικά αντιπρόεδρος στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Δόβα (1961) και υπουργός Συντονισμού στην επίσης υπηρεσιακή κυβέρνηση Μαυρομιχάλη (1963). Στις 31 Δεκεμβρίου του 1963 ορκίστηκε υπηρεσιακός πρωθυπουργός και ταυτόχρονα υπουργός Συντονισμού και Εσωτερικών για να προετοιμάσει τις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964. Ξανάγινε πρωθυπουργός τον Δεκέμβριο του 1966 και η κυβέρνησή του εκείνη χαρακτηρίστηκε μεταβατική. Μετά τη δικτατορία του 1967 εγκατέλειψε την Εθνική Τράπεζα και αποσύρθηκε από τον δημόσιο βίο. Έγραψε πολλά έργα, τα κυριότερα από τα οποία τιτλοφορούνται Η οικονομική πίστις και Το πρόβλημα της βιομηχανικής πίστης στην Ελλάδα.